Dit is een dag dat zo in mijn geheugen gegrift staat in de morgen zijn we bloed gaan prikken Marco was hartstikke bang dus ik moest hem heel erg gerust stellen maar hoe gaat het mij lukken.Na het prikken krijg hij een snoepje maar meneer dacht de hele pot mee te mogen nemen dat is mijn man bang en tevreden met een snoepje of twee.
Moest zelf langs het ziekenhuis om een foto te moeten laten maken ivm met een val die ik heb gemaakt op het werk gelukkig was er niks gekneusd of gebroken en konden we weer naar huis gaan.Om vier uur ik weet het nog precies reden we terug naar de praktijk had de auto net geparkeerd toen Marco mij toe sprak met kleuter niet huilen,niet schreeuwen en niet in paniek raken maar ik ga dood mijn hoofd maakt overuren dood doe normaal schat we krijgen de uitslag je heb gewoon bloedarmoede waren mijn gedachtes maar na enkele secondes was het een keiharde waarheid Marco had kanker weet niet hoe ver maar dat hij het had was een feit.
Thuis aangekomen hebben we alleen maar zitten huilen en elkaar stevig vasthouden hoe nu verder met wie kan ik praten tegen wie kan ik schreven ja mensen het is twee jaar maar de man waar je zoveel van houd die gaat dood misschien heel cru maar dat was op dat moment de waarheid. Marco belde zijn zoon, Dennis en Tineke ik wilde mensen spreken ik wilde van mij afpraten weg het moet morgen plotseling weg zijn want wij moeten samen blijven tot we oud zijn het kan niet nu eindigen dat mag niet wie gaat naar mijn verhalen luisteren wie gaat mij kleuter noemen die beschermd mij wie kan ik appen tegen wie kan ik schreeuwen.
Ja het is twee jaar nu en iedereen die zo medelevend was die zijn pats boem weg ik moet alleen door dat klopt je wordt alleen geboren en je gaat alleen doet. Mensen die Marco belofte mij een steun te zijn die zie je nergens meer maar het is niet erg hoor ik heb mijn rust gevonden in naar de kerk gaan hij zal mijn rust en vrede geven hij zal mij troosten in moeilijke tijden hij zal mij nooit in de steek laten bij hem voel ik geborgenheid en ja we zijn twee jaar verder en door mijn nicht Cynthia heb ik hem weer toe gelaten in mijn leven God zal voor mij zorgen en ik dank hem er voor om met mij toch stap voor stap te gaan en niemand kan God vervangen ik ben zo gelukkig met hoe ik nu ben na twee jaar gelukkig en tig mensen armer die in mijn ogen niet de juiste vrienden waren.
Dank hemelse vader dat U over mij waakt waar ik ook naar toe ga leid gij mij de weg. Dank dat U mij een goede nachtrust schenkt zonder U wil ik niet meer leven Dank dat U mij de hand heeft gereikt en ik die heb aangenomen ik dank hier voor Amen 🙏 .
Liefst Esther 😘