Vandaag ging al verdrietig van huis weet niet waarom maar het huilen stond mijn nader en toen ik aankwam zag ik een klant waarvan haar vader kort geleden weduwe is geworden en ik sprak met haar want dagelijks komt de man bij de AH zijn boodschapjes doen en dan praten we wel geregeld dus ik vertelde haar hoe lief ik dat vond hij die mij een hart onder de riem steken en ik bij hem en dan merk ik dat we beide lachend van elkaar afscheid nemen. Maar hij bespreek met haar ook hoe erg hij het voor mij vind zo jong en dan je partner verliezen.
Maar toen kwam het gesprek dat hij dacht alleen naar zijn vrouw te om een bloemetje te leggen bij het as dat zij hebben uitgestrooid maar zijn dochter(de klant waar ik dus mee sprak)die had hem verrast om mee te gaan en toen droppen de tranen over mijn wangen en bij haar ook twee jankers bij elkaar dus ik nam vluchtig afscheid (schaam mij voor mijn tranen)weet niet waarom maar dat is eenmaal zo.
En dit bleef ik de hele tijd houden tranen die opkwamen en de schaamte dus steeds liep ik weg om het aan niemand te laten zien misschien komt het ook wel omdat ik opving dat ik mij aanstel dat ik nog zo verdrietig ben om mijn grote liefde maar sorry alles sommige geen begrip kunnen tonen dan heb ik schijt aan die gene.
Toen weg ging bedacht ik één ding laat ik naar één iemand gaan die mij heel veel rust kan bieden en dat is bij het graf van mijn moeder daar liet ik mijn tranen stromen en vroeg haar;”pas goed op mijn liefje mama”.
Nam daar met een gevoel van het komt goed mijn kind wij waken over jou liep ik richting de auto en reed weg maar toen viel op een bord langs de weg ik stopte stapte uit de auto en nam van dat bord een foto.
Mijn hart nam een sprongetje en dat dit is een teken van mijn moeder zij en Marco zijn fanatieke Ajax supporters en dacht ik wil kijken hoe het eruit ziet wat is dat mooi zeg ze waren daar bezig om een vlag op te hangen en met een glimlach van oor tot oor reed ik naar huis toe,zij zijn echt samen en dat voelde ik ook toen over het Ajax strooiveld liep.
Mama en Marco ik mis jullie beide en ik hou van jullie,
Liefst Esther 😘
rietepietz
Rouwen doet iedereen op z’n eigen manier maar het is van jou nog maar zó kort dat je het verlies van je lief nog helemaal niet verwerkt kán hebben. Ik mis mijn lief nóg dagelijks en deze maand ben ik al drie jaar weduwe.
Niets van aan trekken dus van wat mensen zeggen al begrijp ik dat liever niet wilt dat ze je tranen zien, dat wil ik ook niet. Maar juist als je in gesprek gaat met mensen die hetzelfde meemaken is het lastig om de tranen binnen te houden. Lief dat je dan toch probeert te troosten.