Tea time……#18

Ik ben het trots op hoe ik mij staande heb gehouden in leven met veel tegenslagen.
Als kind ben ik sexueel misbruikt ooit als ik weet hoe ik het neer kan zetten doe ik dat wel.
Later ben ik op een wat latere leeftijd verkracht geweest ook daar schrijf wel een keer over als de tijd daar voor rijp is.
Op mijn 21 was zwanger geraakt en moest een keuze maken houden of weghalen….heb met veel twijfels gelopen en met hulp en praten met moeder gehouden,denk als dat niet had dat ik het weggehaald had kon mijzelf niet eens goed redden laat staan een kleine baby.
Na de bevallling veel twijfels doe ik het juist aan om het kleine meisje een een goed leven te bieden was wel 21,maar ook nog in denken en doen een kind.
Wist niks van babys af gelukkig nam mijn moeder het grootste zorg op zich zodat ik mijzelf kan ontdekken en die warboel kan orderen.
Met een paar groepstherapieën en één oo één gespreken is er een heleboel los gekomen en heb ik het toch een plek kunnen geven.
Met mijn tweede zwangerschap had ik het beter in de hand alleen met veel bemoeienissen van mijn familie heb de van zoon de deur gewezen.
Na elf maanden is mijn grootste steun en toeverlaat uit mijn leven heengegaan en toen storte mijn wereld weer volledig in elkaar kon moet niet praten en uithuilen weer een afspraak met de dokter voor een groeptherapie en toen heb ik er alles uitgegooit waar ik nooit over kon praten en dat was een enorme opluchting….ik heb het daadwaarlijk een plek kunnen geven en heb nooit meer een belemmering in mijn leven dat mij zegt je mag er niet over praten….het is een deel van mij en daar kan ik nu over praten met wie ik dat wil.
Maar mij oppas is er niet meer maar zoeken naar mogelijkheden en uiteindelijk wel gevonden.
Heel veel dank voor de hulp die een toemalige collega haar moeder heeft gedaan voor mij,door wat met mijn zusje heb ik afscheid genomen van deze hardverwarmde mensen,heb het nooit kunnen zeggen hoe dankbaar ik daar voor was met de hulp die zij mij boden.
Toen stond ik ineens alleen met twee kleine kinderen,maar ik heb mij herpakt en heb toen via via twee banen erbij genomen om het financieel te kunnen redden.
In 2010 kwam er een omkeer in mijn leven toen mijn huidige leerde kennen en hij mij leerde hoe ik om moest gaan met de situatie waar ik in verkeerde en nu zeven jaar later kan ik met trots zeggen ik heb het wel gedaan waar ik nu ben…heb mijn kinderen niet om mij heen maar ooit komt het wel goed daar geloof ik heilig in….en als het niet zo is dan weten ze niet wat ze missen.
Als mijn moeder nog zou leven dan zou ze tegen mijn zeggen meid je doet heel goed je best en ben blij dat je het goed kan vinden met je broer en zijn gezin jullie maken mijn trots…..

Liefst💋💋Esther💋💋