Bezorgd om mezelf

Gisteren(maandagmiddag)zijn Dennis en ik even naar Bodegraven gegaan om de sleutel voor de rouwkamer om te halen voor de condoleance dag die er voor mij gepland staat.Dennis wilde nog even de auto van Marco wassen omdat het zijn wens was dat die hem naar zijn laatste rustplaats zou begeleiden en ik was even in mijn eigen huis.Weet niet hoe ik mij daar ging voelen maar kwam er binnen en het er wel vertrouwd dat niet uitgesloten maar toen Dennis weg ging was het even anders het was er stil en kil.

Sleutel even goed opbergen want anders raak ik het kwijt net als mijn hoofd die zo leeg aanvoelt het klinkt heel gek als ik mijn ogen dicht doe zie ik mijn liefje niet op mijn netvlies waarom niet hoe kan……zijn mijn herinneringen dan met hem meegegaan of heb ik ze zo diep begraven om de pijn niet te voelen hoe dan!!!

Ik loop de trap op en begin het bed te verschonen en nieuwe en schone beddengoed erop dan klopt mijn hart in mijn keel zo hard het lijkt wel of het eruit wilt barsten ik vermaan mezelf en maar het stop niet als het bed klaar is lopen ik snel naar beneden weet niet wat ik moet gaan doen probeer iets om handen te hebben begin het kleine beetje afwas maar te wassen heb wel alle ramen tegen elkaar open gezet.

Mijn hoofd en hart strijden met elkaar waarom heb ik geen gevoel van ik mis mijn geliefde de beelden van een paar dagen geleden zijn vervaagd waarom toch hij was mijn grote liefde en man van mijn leven. Heb ik een muur om mij heen opgetrokken praten over Marco kan ik heel goed maar mijn gevoelens lijken wel uitgeschakeld ben ik gek geworden of is dit normaal,wie kan het mij vertellen wie kan het zeggen.

Praat over de dagen of er niks aan de hand is maar mijn hart voelt koud aan komt de klap van missen en van het verlies nog misschien als ik alleen ben maar durf ik de stap te nemen,wil ik hem zo snel nemen. Wie kan mij dat vertellen,wie kan dat……ik slaap maar de moeheid zit er nog steeds waarom blijf ik zo moe.

Toch maar de dokter geraadpleegd ze belde mij rond het middaguur terug en we hebben gepraat en ze luisterde en kwam met het antwoordt dat ik het per dag moet kijken hoe het gaat en over het verdriet komt wel,heb wel een muur om me heen getrokken zodat niemand mijn pijn en verdriet ziet en nogmaals bekijken per dag nu eerst het condoleren en dan de uitvaart en dan rustig werken naar het alleen zijn.

Tineke had een verrassing voor mij ik wilde een broodje en thee maken maar hoorde haar van boven roepen geen broodje maken,kan ik thee zetten,mocht ook niet in de keuken komen en dan taraaaaaa daar komt ze met een Etagere aan helemaal met lekkere dingetjes gevuld.

En een theepot met thee van korrels zwarte thee,kaneel,goudsbloem het was echt een verwennerij voor mij dat toverde weer een glimlach op mijn gezicht. Tineke is echt een schat ze verzorgd mij heel goed.Dank je wel lieverd,

Liefst Esther 😘