Een rot tijd komt eraan

Een jaar geleden zaten we in tweestrijd jij en ik om langs de dokter te gaan,jij dat mij wijs wilde maken dat het een nasleep was van een coronavirus waarom jij zo moe van was en niet kon slapen.Na veel aandringen van mijn kant zijn we uiteindelijk gegaan.Het lijkt de dag van gisteren dat we op 27 oktober bij de HA zaten en zij ons een briefje mee gaf om bloed te prikken mijn man dat al nerveus was voor het woord bloed prikken.De HA had bij de priklocatie aangeven dat meneer Zevenbergen erg bang was en of zij hem apart konden behandelen.

28 oktober 2022 maakte ik jou wakker en dat ging niet zonder slag of stoot jij die heel veel tijd ging rekken wat ik wel begreep maar ik zelf moest die dag ook een foto laten maken omdat ik een dag daarvoor onderuit ging op mijn werk dus het was voor mij best moeilijk om jou op tijd bij priklocatie te krijgen en ik op tijd in het ziekenhuis in Gouda kwam.We hadden dat rond half elf achter de rug en samen zaten we op de bank jij heel vermoeid en ik probeerde wat te gaan eten maar die ochtend had ook nog te horen gekregen dat mijn jongste broertje overleden is wat kreeg je als persoon soms veel voor je kiezen maar zo is het leven wordt er door de buitenwereld geroepen en ik weet het dat klopt maar als je zoveel te verwerken krijg dan denk je hou toch allemaal jullie koppen dicht.

Om vier uur werd er op de huislijn gebeld de HA of je op het spreekuur kunnen komen ik die nog niks doorhad ging er met een gevoel naar toe van Marco krijgt de uitslag en dan wat medicijnen mee en we moeten het rustig aan gaan doen ik had nog zoiets ga hem straks lekker verwennen met wat hij lekker vind om te eten Marco daarin tegen was zich er van bewust dat dit niet goed was.Aankomend bij de praktijk zei hij:”Schat schrik niet,ga niet huilen,maar ik heb kanker”.De grond onder mijn voeten leek wel te bewegen en mijn hoofd tolde en het enige wat ik kon uitbrengen was doe niet zo gek laten we gewoon luisteren wat de HA gaat zeggen.

Binnen kreeg ik dit inderdaad te horen kanker en we gaan alles in snelle vaart zetten om te zien in wat voor stadium het zit.Toen kwam mijn leven in een roller coaster te recht is dit echt wat ik gehoord heb we zaten hier op de bank en vielen huilend in elkaars armen mijn hoofd zei ik we gaan alles er aan doen om beter te worden maar Marco’s zijn mond zei;”laten we er alles nog uithalen en gaan genieten van de tijd dat ons nog rest.Wat zegt hij nou we gaan nog zoveel leuke dingen doen dacht ik maar kon het niet onder woorden brengen.

De dagen na die bewuste uitslag kanker was mijn dagen niet meer in een teken van lachen en vrolijkheid daar kwam huilen en verdriet en somberheid voor in de plaats niks was meer normaal mijn leven draaide alleen maar om het Marco zo dragelijker mogelijk te maken mijn denken,mijn verdriet,mijn angst werd even op stop holding gezet ik moet klaar staan voor Marco.

Dit was de moeilijkste dag in mijn leven wetend dat mijn man nooit meer beter zou worden en na een tijdje het leven hier op aarde zou verruilen,mis je nog dagelijks mijn schat en ik weet dat je op mij let love you forever❤️❤️,

Liefst Esther 😘