Toen ik afgelopen zondag in de kerk was sprak ik met een dame Anneke Bolt zij schrijft columns voor een kerkelijk blad dat je iedere maand mee mag nemen en ik vertelde dat ik blog over mijn leven en dat ik het wereldwijd op het net gooi,zegt Anneke:dus je geeft je hele leven bloot klopt ik loop ook bloot op het naaktstrand😂😂😂.Maar ze heeft natuurlijk gelijk ik vertel bijna alle ins en outs uit mijn leven want die is mijn leven.
Maar als kind hadden we het niet makkelijk en het is niet zo dat ik zielig gevonden wil worden.Mijn ouders hadden al vier zonen en mijn vader wilde heel graag en dochter en mijn moeder zwanger was had je volgens mij geen echo apparaat maar toen ik op 8 december 1967 het licht zag sprong mijn een gat in de lucht zijn wens was uitgekomen en ik kreeg de namen Esther Zefanja Elisabeth ik werd door iedereen verwelkomt in de straat bij ons waren heleboel jongens geboren en zelfs de buren vonden het geweldig eindelijk weer een meisje geboren.
Maar na mijn kregen mijn ouders weer een zoon en als laatste een dochter maar ik heb na de geboorte van mijn zusje het gevoel gehad ik ben niet meer belangrijk want ik was wel de eerste dochter en zusje maar dat werd al snel als gewoon beschouwd en ik was niet heel druk maar wel een heel koppig kind kan ik mij zelf herinneren want ja met vier grote broers boven mij en een broertje onder mij was ik vaker met auto’s en voetbal bezig dan met poppen.
Ik weet nog dat ik in de eerste of tweede klas zat en de wat oudere kinderen vader en moedertje speelde en ik het kind mocht zijn en ik vond het geweldig maar vanaf klas drie tot klas zes voetbalde ik vaker met de jongens mij was volgens mij het enige meisje dat bezweet in de klas zat😜.Maar tegenwoordig moet je als ouders het niet proberen om je kind pak slaag te geven worden maar bij ons thuis was het wel aan de orde want deden we iets stouts dan kreeg je een draai om je oren of klappen op je reet en ik zei al:” was geen makkelijk kind ging vaak er tegen in”,en dan verdiende ik een pak slaag vond mijn vader weet niet of mijn moeder ook vond maar ik heb best veel slaags ondervonden en ik denk tot mijn dertiende, veertiende en toen hield het op in mijn optiek maar het kan ook nog later zijn geweest dat weet ik niet meer zeker.
Maar als dochter van mijn vader had ik het ook niet echt makkelijk bij de moeder van mijn vader want zij vond mij brutaal en eigenwijs en ik gedroeg mij ook niet als een meisje voetballen met mijn broertje was eigenlijk uit den boze maar ik had er maling aan en als we door plassen konden springen deed ik net zo hard mee maar daar was mijn oma niet van gediend dus ik was meer een probleem kleinkind voor haar en dat liet zij ook heel goed merken en tuurlijk was ik er verdrietig om maar ik onderdrukte het heel goed tot ik Marco leerde kennen en dat met hem deelde maar echt geloven kon Marco het niet tot we een keer op een begrafenis waren en de schoonzuster van mijn vader het vertelde dat ik niet heel geliefd was bij mij oma de moeder van mijn vader en we onderweg het erover hadden en Marco het heel vervelend vond dat hij zei het spijt mijn schat dat ik het niet geloofde toen jij het mij verteld maar toen ik het van je tantes te horen kreeg vond ik het zo naar voor jou.Het enige wat ik zei is niet erg schat ik ben er al over heen,was ik het echt dat het mij niks deed,nee het heeft mij al die jaren pijn gedaan dat ik niet geliefd was bij mijn oma,het voordeel was wel dat mijn andere oma streng was maar wel van mij hield en dat voelde ik ook.
Heb ik er erg onder geleden ja,best wel want hoe meer ik mij tegen mijn oma afzetten hoe bozer mijn vader op mijn werd en hoe meer ik gewoon voor ooms en tantes een pak slaag kreeg en weet je n al die klappen voelde ik niet eens meer de pijn en was ik niet echt slim om mijn vader uit te lachen en dan was het zo dat hij klaar was nee dan kreeg ik er nog één of twee erbij maar ik gunde mijn vader mijn tranen niet dus op mijn bed kwamen de tranen en de pijn die ik voelde,mijn moeder kwam mij dan troosten dat was voor een moment heel fijn om geknuffeld te worden door mijn moeder maar de woorden wat ze dan zei:luister dan beter naar je vader dan krijg je geen pak slaags”.En hier zat ik op te wachten dus niet maar misschien dat haar manier om te zeggen ik hou van je.
Nooit heb ik geweten waarom hij zo was want er over praten was geen optie want ik was in zijn ogen een stout,brutaal en onhandelbaar kind maar heb mij altijd voor gehouden ik zal mijn kinderen dit nooit aan doen ik zal van ze houden en veel praten en ik denk dat ik mij daar altijd aan gehouden heb om liefdevol met ze om te gaan.Dit soort dingen blijven je altijd bij maar een erkenning dat het gebeurd is,was er nooit geweest maar ik heb het gelukkig een plek kunnen geven maar soms komt het boven drijven als ik de kinderen in de winkel zie die om alles jengelen ik had daar allang een draai om mijn oren,of een klap mijn reet gehad.
Voor nu is het hier op mijn blog en verder heel diep in mijn achterhoofd kan het heel goed handelen hoor dus wees gerust ik ben nog steeds dat brutale wijf maar ook ontzettend koppig en eigenwijs,
Liefst Esther 😘