Goedemorgen lieve schat,
zoals je ziet 👀 lig ik nog plat,
vandaar dit gedicht , dan heb je alvast wat,
🗣 “ga maar eerst onder de douche in je blote gat.”
Misschien klinkt het raar,
als ik verliefd naar je staar,
jij wordt steeds mooier , ieder jaar.
Eerst had je heel lang haar,
dat voelde zo zwaar,
dus werd het kort geknipt , met de schaar.
Ook al jouw verhalen zijn nooit klaar,
over het werk en collega’s onder elkaar,
het dynamisch bakplan en hun commentaar,
als nu de stoep ‘proppie en proppie’ vol ligt , ben je de sigaar,
details over groot & klein brood , die ik je bespaar,
hete ovens , blijken een gevaar,
je arm verbrand , dus een blaar.
Nu ben je hier en straks weer daar,
in de zon liggen bakken , maar we worden niet gaar,
lekker in je blootje , in het openbaar,
op Vlietland is dat geen bezwaar.
Zelfs al 10 jaar een paar;
🗣 “nog heel veel mooie jaren, dan maar.”
Grote mensen of kleuter dingen,
jij laat je door niemand iets opdringen,
jij gaat gewoon , gek lopen , dansen of zingen,
🤷🏼♂️ wanneer ging je dat nu weer verzinnen?
Je hebt angst voor kleine spinnen,
maar niet , voor GROTE mannendingen,
zelfs niet , als ze bij je binnendringen.
Op jouw verjaardagsfeestje , juichen en springen,
🗣 “Dennis & Tineke komen ook” , laat ze snel binnen.
Zelfs in de dierentuin , kon jij je niet bedwingen,
rennen en klimmen , toen we de speeltuin ingingen.
Je in een maatje 36 wringen,
het kopen en mij laten pinnen.
Het water inspringen,
als een vis met vinnen,
omdat je watervrees wist te overwinnen.
Mij altijd beminnen,
je lippen met ringen,
je eerst bezinnen,
anders zou je mij steeds bespringen.
Een verhaal vertellen , in onsamenhangende zinnen,
🤷🏼♂️ wat moet ik toch , zonder jou beginnen. ❤️
Bij jou geniet ik optimaal,
zowel horizontaal als verticaal,
je bent zo sexy en sensueel kaal,
jouw huid is zo glad als een aal,
zoals ik het nu maar ff vertaal.
Maar ook verbaal,
spreken wij dezelfde taal,
jij bent mijn dagelijkse zonnestraal.
Je hebt een hart 💖 van goud en een lichaam van staal,
hard werken, het huishouden, je doet het allemaal.
Mariella geeft regelmatig eten mee , in een schaal,
dat is zo en lief en collegiaal,
niet te hoeven koken en toch genieten van een feestmaal.
Over een paar maanden , als ik de hypotheek afbetaal,
kan jij minder werken , niet dat ik dat bepaal,
maar het is wel geniaal.
Maar niet alles is pracht en praal,
want de kans op suikerziekte , is een minder leuk verhaal,
dus ga je snelwandelen , gelijk na het avondmaal,
want een paar kilo’s minder is ideaal,
straks bij de dokter op de weegschaal,
sta je ook niet graag voor paal.
Ik ga na het eten meelopen, waar ik eigenlijk van baal,
achterelkaar lopen we in de huiskamer , want ik ben wel loyaal.
Soms ben ik ook een etterstraal,
dat ik expres sneller loop en je dan inhaal,
🗣 “ik loop veel beter” , zeg ik dan in kleutertaal,
je wordt dan boos en vindt me een zeikstraal,
waarna ik je liefdevol aanhaal,
daarna ‘liggen we in een deuk’ , want ik sprak weer wartaal,
je bent al 8 kilo afgevallen en dat is fenomenaal.
Nu komt de moraal;
ik zeg het nog eenmaal;
🗣”JIJ bent het VOOR MIJ HELEMAAL”❤️
Ook al hangt er aan ons huis geen vlag,
maar vandaag is wel een bijzondere dag,
toch ga je vandaag , weer gewoon aan de slag,
terwijl ik om half zes , nog te slapen lag.
De eerste keer , dat ik je zag,
werd ik betoverd , door jouw lieve lach,
niet wetend , dat ik ook deze verjaardag vieren mag.
Acht december, alweer een jaartje meer,
dat is voor jou, de 53ste keer,
jij het feestvarken en ik jouw knuffelbeer.
Ondanks corona , gaan wij als een speer,
in de fruitschaal, ben jij de appel en ik de peer,
samenzijn met jou , is een eer,
wat ik ook in jou waardeer;
jij zit nooit bij de pakken neer,
positiviteit is jouw drijfveer,
waar ik ook wat van leer.
Niet dat ik je vaccineer of injecteer,
want dat doet misschien wel zeer,
wellicht dat ik me nu geneer,
maar 🤷🏼♂️ wat geef ik je nu toch weer???
🗣Wat ik je sowieso ga geven,
is mijn liefde , heel jouw leven,
dat we nog heel veel dierbare momenten gaan beleven,
soms heel lang of soms maar even,
in Gambia 🇬🇲 roofvogels in de lucht zien zweven,
de Atlantische Oceaan , waarin we dreven,
aapjes die ons ontbijt stelen, vergeven,
In Bali, de tijd met je moeder herbeleven,
op een olifant of je in de rijstvelden begeven.
Wij worden nooit , anderhalve meter uit elkaar gedreven,
dicht bij elkaar, is ons streven,
zoals Bob , een rode kater , die bij een junk is gebleven,
die van het afkicken moest overgeven,
de hele dag lag te beven,
omdat hij wilde overleven.
In de film werd het misschien wat overdreven,
met dit boek , kan jij je uitleven.
Gefeliciteerd,
liefs, Marco 👄👄👄
