Mijn zoon Robby is morgen jarig……..

Op mijn 27 jarige leeftijd wordt ik voor de tweede keer moeder en de zwangerschap
verloopt goed,wilde tot bijna vier weken voor mijn verlof werken maar ik kreeg een
lichte bloeding dus ik moet zes weken voor de uitgerekende datum toch rust nemen
en zo heb ik heel veel rust…….Mijn zusje Rhodé die zal ons naar het ziekenhuis rijden
als het zover is………..met de auto van ons broertje Boy………nu heeft hij zich Axel
genoemd maar daar gaat het nu even niet om………dus we hebben vervoer en we hopen
dat alles voorspoedig verloopt………Mijn moeder vertelde mij al dat ook dit kindje later
komt dan de uitgerekende datum en ja hoor…….ik kreeg op de 15de braken mijn vliezen
en de weeën kwamen al op gang de vroedvrouw werd gebeld en die was er binnen no time
ze onderzocht me en ik had al een cm of 4 ontsluiting en toen zei ze jullie kunnen alvast naar het ziekenhuis……..maar wat was het probleem ze had niet al mijn papieren bij zich dus of we het nog even konden ophalen voor we naar het ziekenhuis gingen ik zei nee jullie brengen mij eerst weg en dan halen jullie het maar op…….de zus van Richard werd ook gebeld want die zou er ook bij zijn dus uiteindelijk gingen we op weg…….onze straat uit en dan de Osdorperban op draaien maar het leek wel of de duvel ermee speelde want de motor sloeg af en wilde niet gelijk aanslaan dus ik had dikke stress na een minuut of tien kreeg Rhodé hem weer aan de praat en toen snel racen naar het ziekenhuis…….en eindelijk waren we voor de deur en toen sloeg hij weer af maar ik ben er en hun moeten de papieren halen…….Richard en ik gingen naar de verlosafdeling toe en Rhodé zou ze wel gaan halen……..eindelijk lag ik al op bed en even niks aan mij hoofd ik had bij Zefanja mijn eerste kind de bevalling gedaan op een baarkruk gedaan en dat wilde ik nu ook….de weeën werden erger en erger en toen mocht ik de hele tijd onder de douche……ik weet wel dat ik niet te genieten was tijdens de bevalling want iedereen werd uitgescholden en vervloekt maar na de klok van 2 uur hield ik een heel lief klein jongentje in mijn armen…..Richard de vader van ons zoontje moest wel even een traantje weg vegen maar de tranen waren van geluk…….nadat ze ons zoontje Rudolf Rodrigo Sodeike schoongemaakt,gewogen en gemeten hadden en eindelijk zijn kleertjes aan hadden gedaan konden we genieten met de rest van de familie van beschuit met blauwe muisjes
Na alle onderzoeken bij mij en ik de goedkeuring kreeg dat we naar huis mochten vertrekken waren zo snel weer vertrokken naar huis……en ja twee meter voor de deur had de auto het weer begeven dus ik besloot er uit te stappen en maar de kleine stuk te lopen met mijn zoon in mijn armen…….eindelijk thuis en toen hebben we alle kaarten de deur uitgedaan en nu maar genieten van het kleine kereltje……..Zefanja was echt een grote zus die haar kleine broertje de fles wilde geven en overal mee wilde helpen……mijn geluk kon niet meer stuk……..ik was de koningin te rijk heb een dochter en een zoon……Mijn moeder was zo blij ze had nu twee kleinzoons en één kleindochter…..Voor Rudolfs eerste verjaardag waren zijn vader en ik uit elkaar……..heb Rudolf zijn naam veranderd in de wandelgangen naar Robby want ik vond het net als mijn moeder zo zielig want je had een liedje over Rudolf het rendier met een rood neusje dus we hebben hem nu Robby genoemd

Met Robby heb ik zijn hele leven bewuster meegemaakt dan met Zefanja want ik woonde alleen en niet meer bij mij ouders dus de zorg kwam meer op mij terecht en ik heb zulke leuke moment met hem beleeft………Als ik met Robby schoenen gingen kopen dan paste hij ze maar hij rende  de hele winkel door en dan zei hij Mama we moeten ook die andere passen en dan deed hij het zelfde maar dan kreeg ik te horen de eerste of de tweede  rennen harder dus die moeten deze nemen en ik vond het zo grappig want hij dacht dat het aan zijn schoenen lag dat ze harder liepen…….en ik had een oudere vriendin en daar moest hij het ook aan laten zien…….zelfs kleren was voor mij makkelijk Robby was best klein en tenger dus alles vond hij mooi zolang er maar poppetjes op stonden met een skateboard of met andere voorwerpen dus ik had een heel makkelijk kind zelfs als hij jarig was dan deed hij niet moeilijk over het snoep die hij uitdeelde zolang er maar een lolly en een zakje chips bij zat dan was alles goed……als ik vroeg wat hij wilde eten met zijn verjaardag was het aardappelen met een stukje vlees en spruiten want daar waren mijn beide kinderen gek op……..op zijn zesde jaar ging hij op voetballen en hij genoot ervan net als ik want ik heb als kind en ook op latere leeftijd gevoetbald………..dus ik was echt in mijn noppes want hij deed iets wat ik ook graag deed…….tegen een bal aan trappen….met zwemmen was het net zo……..ik was zo trots op hem want hij ging soms als laatste erin en kwam met de eerste drie eruit……..de zwemjuf was zo onder de indruk van hem dat ze mij vroeg of hij wedstrijd wilde zwemmen maar als ik dat besprak met Robby zei hij nee mama ik ga profvoetballer worden en dan koop ik een huis voor jou……..ik kreeg dan tranen in mijn ogen want het was een mooi en lief gebaar……Op de lagere school kennende Rob niet zoals andere kinderen dat groen als gras was maar voor hem was groen van Transavia en blauw was van KLM en rood was van Martinair en daar wou zijn juf niks van weten hij moest doen zoals andere kinderen in de klas……..

Op de middelbare school moest ik hem echt loslaten maar dat was heel moeilijk want hij wilde naar de Bijlmer naar school en dan moest hij alleen met de tram en metro en dat vond ik vreselijk mijn zoon van 13 jaar alleen op weg met zijn rugtas hij moest op tijd uit huis en dan met de winter was het nog donker dan vond het het wel eng om hem te laten gaan maar het ging goed…….Toen ik Marco leerde kennen was ik alleen met Robby en toen staakte het openbaar vervoer en Rob wilde perse naar school en achter mijn rug maakt hij een afspraak met Marco of hij hem kon brengen en als het openbaar vervoer s’ middags nog niet reed of Marco hem ook kon ophalen……..en als de metro niet reed omdat het spoor glad was liep Rob met de menigte mee over het spoor maar hij vertelde het mij ook eerlijk…….een keer had hij zijn proefwerk niet goed geleerd en een vriend voetbal was bij ons thuis en ik werkte en toen ik thuis kwam kreeg ik het papier onder ogen en het enige wat Rob zei is het weet dat ik het niet goed geleerd ik stuur Bruno wel naar huis en ga op mijn kamer mijn huiswerk maken…….ik gaf hem geen straf maar hij deed het zelf…met voetbal sloeg hij geen training over ook al regende het hij ging……..we zijn een keer gaan trimmen langs de Sloterplas met z’n twee in de avond en ja ben wat ouder dan mijn zoon toen mocht ik op zijn rug zitten en hij rende wel naar huis toe……..ik ben zo trots op hem…….hij was goed en wel geslaagd voor zijn diploma.
Ik vergeet dit nooit meer……….je had een keer voor oud en nieuw een bommetje afgestoken en je wist dat het niet mocht,je vriend Bruno die was er ook bij…..jullie werden bij toeval betrapt en kregen een waarschuwing maar jullie moesten een week bij buro Halt gaan helpen na het nieuwe jaar……maar jij vertelde het gewoon aan ons want we hadden je geleerd om open en eerlijk te zijn tegen ons en daar bedoelde ik Marco en mezelf mee
en met zijn 18 de jaar heeft hij in één keer zijn rijbewijs gehaald…….dus Robby ik hou heel veel van jou en zoals we nu geen contact hebben ik mis je ook heel erg……..je bent en blijf altijd in mijn hart…….

Lieve Robby,

Op 16 januari 1995 werd jij geboren,
iedereen mocht het toen horen….

Vader en moeder waren heel nerveus,
dat meen ik serieus….

lieve Robby hartelijk gefeliciteerd…….
In mijn gedachte en hart zal ik aan je denken