Mis je nog steeds

Vandaag 23 jaar geleden is de dag dat jij van mij bent heengegaan het staat nog zo op het netvlies gebrand. Ik vond je zittend op de bank met open ogen en dan wilde ik jou nog helpen omdat ik dacht dat jij naar lucht zit te happen, niet wetend dat jij het leven heb verlaten.

Ik was zo in de war en wist niet wat ik moest doen behalve voelen of nog polsslag was. Mijn vader stond in de keuken te koken en ik vroeg hem de dokter te bellen want er is iets mis met mama.

Toen ik bij mij positieve was belde ik zelf de dokter en vroeg hem met spoed naar ons huis te komen. Binnen tien minuten was hij er en vertelde mij”je moeder leeft niet meer”ik kon het nog steeds niet bevatten hoe kan ze ons verlaten. De dokter belde de begrafenisondernemer en ik wilde haar niet verlaten misschien is het een droom en staat ze zo op en bied mij een kopje thee aan. De dokter moest weer terug naar zijn parktijk en ik belde ondertussen de rest van de familie.

Toen ze je klaar maakte om te vervoeren had ik nog steeds geen traan kunnen laten het was nog steeds niet te bevatten,misschien was ik wel te naïef om altijd gedacht te hebben dat jij het eeuwige leven had.

Voor de kerstdagen werd je begraven en voor mij is alles met jou mee het graf in gegaan. De gezelligheid van de kerstdagen en het samenzijn met familie. Nog altijd heb ik het er moeilijk mee.Vaak zit ik met vragen en wil je alleen bellen maar jou nummer heb ik niet. Als ik in Amsterdam ben rij ik langs ons ouderlijke straat maar de flat bestaat niet meer. Maar mama ik blij dat waar jij bent er een pijn en verdriet is en hou mij heel erg sterk vooral in de laatste drie maanden van het jaar. Ik heb het wel gelukkig een plekje kunnen in mijn hart en ik weet dat jij over mij waakt.

Lieve mama dank je wel dat ik jou als moeder heb gehad.

✨✨✨😘