Als kind had ik een rolkussen (guling) waar ik honderden verhalen aan vertelde over wat er in mijn omging,en er ging heel veel in mij om.
Ik kocht van mijn verjaards geld een dagboek met een slot erop,maar ik vergat hem wel een op slot te doen omdat ik het altijd druk in mijn hoofdje had en ik wist kon geen geheimen erin plaatsten.
In 2015 had ik deze blog aangemaakt maar wat kan je nu erop plaatsten wie leest het allemaal,dus ik stelde mij eerst voor. Toen mijn familie en daar gingen wat maanden overheen.
Toen waren met kennissen van de VL naar een dierenpark geweest en ik schreef niet geregeld zo weken niet en soms twee verhalen per maand.
Ik vond het zo leuk om te zien welke landen er in mijn overzicht kwamen en dacht volgend jaar ga ik het anders doen.
In juni had ik dus mijn allereerste blog geschreven Marco vond dat ik leuke verhalen schreef en die stimuleerde mij en soms hielp hij ook weleens als ik mijn verhaal geschreven zodat men begreep waar ik het over had.
Ik zag mijn views stijgen en soms kreeg ik ook een melding van WP dat het een stijgende lijn was,toen dacht ik schrijven doet mij goed en ik kan alles wat ik wil kwijt op mijn blog willen ze het lezen dat is mooi willen ze het niet lezen ook goed.
Ik ben wie ik ben en veranderen doe ik voor niemand besloot ik kan mij wel aanpassen maar veranderen nooit.
In juni slot ik eerst blog jaar af en was tevredenHet voelde zo lekker het schrijven ik deelde alles wat ik mee maakte en zette het neer.
Soms zag ik een melding dat er iemand mij wilde volgde en wow mensen lezen echt mijn verhalen en soms kreeg ik een reactie en dacht ze lezen het echt ik voelde mij blij en gelukkig want nooit wilde men mij aanhoren ze vonden mij een zeur altijd wat te zeiken.Tweede blog jaar volgde en ik deelde het ook via mijn Facebook account(Esther Zefanja Klerks) en mijn collega konden het ook lezen en van hun kreeg ik ook leuke reactie en dacht meid nu kan je je ei kwijt en ik vond het steeds leuker om te schrijven. Had zoveel wat ik wilde zeggen vertellen vooral wat ik dagelijks mee maakt(nou is het niet dat Marco mijn verhalen niet wil horen,nee hij wil dat ik alles met hem deel).
Gedichten vooral voor mij moeder maakte ik op Moederdag,verjaardag en op de dag dat zij haar ogen sloot want ik mis haar nog steeds sommige zullen het niet begrijpen maar mijn moeder was mijn idool.
Daar schreef ik over mijn vakantie in Bali waar ik mijn 50ste verjaardag vier.Derde blog jaar daar kwamen vooral verhalen over mijn van de vakantie Gambia aanbod voor de eerste keer oog in oog staan met aapjes die je ontbijt weg stelen en hele lieve en aardige mensen ontmoet.
Mijn zomermaanden op de VL en mijn zwem vorderingen een hele mooie zomer gehad met vele warme en hete dagen. Het werden bij drie maanden zonder een regenbui,mensen die klaagde over de warmte,de droogte en ik genoot van elke warme dag.
Ook met een verdrietige afsluiting van een goede kennis die overleed en dat het mij best aangegrepen had.
Maar toch een super blog jaar met nieuwe volgers erbij ook ik heb nieuwe blogger(sters) toe gevoegd. Heb nu op Facebook motherdairy aangemaakt omdat ik het niet meer op Esther Zefanja Klerks kon en mocht plaatsen en daar weer nieuwe volgers erbij heb gekregen.Dit is dus mijn vierde jaar als blogster en ik doe het nog steeds met heel veel plezier schrijven en wat maakt een mens veel mee.
Hopelijk blijf ik mens boeien met mijn verhalen ik wil iedereen bedanken voor de likes en de reactie op naar de volgende blogjaren😘😘
ellymay47
Vind ik ook en je Kan lekker van je af schrijven
Thomas Pannenkoek
Heel af en toe struin ik ook eens door de grafieken van mijn weblog. Bloggen is gewoon fantastisch. Lezen, gelezen worden, reacties geven en krijgen met gelijkgestemde mensen. Zààlig!