Voetbal in gerold

Had ooit begrepen dat mijn vader in zijn jeugd voetbalde met zijn vrienden toen hij in Nederland aankwam was hij 29 en moest hier meteen beginnen met werken maar zijn liefde voor voetbal bleef en zolang ik mij kan herinneren was hij al fan van Feyenoord geweest.

Toen ik geboren werd in 1967 waren er in mijn straat alleen oudere meiden en heel veel jongens waarvan er al vier uit ons gezin kwamen en toen ik ouder werd was het niet raar dat ik meer met auto’s ging spelen of racen met de fiets of mee ging voetballen. Mijn oudste broer ging bij een voetbalclub genaamd ADSV (Amsterdamse Doven Sport Vereniging.)spelen waar overigens mij vader niet achterstond want zondags moesten wij naar de kerk waren christelijke opgevoed. Waar zijn voorliefde uit voort kwam voor de voetbalclub AZ heb ik ook nooit begrepen.

Maar voor de deur speelde altijd een potje voetbal tot de oudere jongere om de haverklap een bal door ramen schoten toen verhuisde ze het spel naar het park bij de Wolbrantskerkweg waar de gemeente twee doelen had geplaatst en wij jongere gingen in hun plaats voor de deur voetballen. Ik was best fanatiek in het spel wilde altijd winnen en alle trucjes wat we op tv zagen bij de voetbalclubs probeerde we uit.

Voor de deur voetballen,in de pauzes van school en later op schoolvoetbal,waar ik zo erg gestimuleerd werd door mijn handarbeid juffrouw Rita Maasdamme (helaas niet meer onder ons).Zij begeleidde mij in het spel waar zij ook als ik fanatiek van voor naar achter rende en zij en ik speciale codes hadden. Mijn broer boven mij Sam ging spelen bij de DWG en dan gingen wij vaak na de zondagskerk na zijn wedstrijden kijken maar niet langs de zijlijn maar op een parkeerplaats aan de Ookmeerweg begreep eigenlijk niet waarom we niet op het veld stonden,misschien omdat mijn vader het verbood en toch stiekem wilde weten hoe hij speelde we never knows.

Toen ik overgeplaatst was van AH Haarlemmerdijk naar AH Osdropplein hadden we met een paar meiden een voetbalteam. Helen van de bloemenafdeling was onze keeper.Bianca van de slagerij was onze spits.Nanny stond in de verdediging en om haar voorbij te gaan was bijna onmogelijk ik zei wel eens jij lijkt wel een bulldozer. Ik speelde op de open plekken want met zaalvoetbal had je maar vier spelers een natuurlijk de vijfde was keeper. Bianca had nog twee of drie spelers voor ons team.

Vrijdagsavonds hadden onze wedstrijden want we waren ingeschreven bij de club DCG en we waren allemaal heel fanatiek wilde alleen winnen maar als we een keer hadden verloren hadden we net zo’n lol. Later zijn we overgestapt naar ADSV en toen werden we het tweede team maar ook daar had ik met heel veel plezier gespeeld. Ben nu 53 jaar denk dat ik tot mijn 29 ste jaar gesport heb.

Toen mijn zoon geboren werd hoopte je dat hij ook de liefde voor voetbal had mijn dochter had wel de liefde voor voetbal maar meer om te kijken dan om te doen. Vanaf zijn zesde jaar speelde hij bij de club S.V Sloten en ik ging mee naar de trainingen en wedstrijd toen werd ik weer een fanatieke supporter aan de zijlijn maakte mij geen zak uit weer of geen weer ik stond er.

Maar nu nog kriebelt het als ik de oranje dames zie spelen in hart en ziel altijd een voetbalster. En tuurlijk aankomende zondag zit ik weer voor de buis. Nou buiten mijn vader en mijn broer Nico en mijn broer Ron (geen interesse in voetbal)waren de rest voor Ajax natuurlijk kan niet missen maar gelukkig hadden we onze moeder die alles in het gareel leidde als wij tegen een van de clubs moesten spelen AZ of Feyenoord waren hielden ons gedeisd.

Liefst Esther😘