Woensdagavond hoorde ik dat er storm werd verwacht op Donderdag en ik dacht en hoopte dat het mee zou vallen.Toen ik vertrok in de ochtend toen hadden ze het over code geel,je voelde wel wat wind en ik reed rustig naar Amsterdam had gelukkig een korte werkdag.Samen met mijn collega aan het werk en we praatje over koetjes en kalfjes,toen was de wind al weer een code verder opgelopen naar code oranje ik was er nog niet verbaasd over.Omdat er storm werd verwacht,verwachtte ze geen drukte en mocht ik een uur eerder van mijn werk vertrekken,eerst wat gazeuse flessen ingeslagen voor Marco en dan aan mijn terugreis beginnen.
Onderhand was her code rood geworden en nu ga ik mij toch wat zorgen baren,via het nieuws op internet was al aangegeven rustig te rijden of hoewel als je niet de deur uit hoeft binnen te blijven,maar ik moest wel de weg op want ik wil naar huis toe.
Bel altijd naar Marco als ik vertrek en dit keer vroeg ik wil dat je aan de lijn blijf leg mijn mobiel wel op de passagiersstoel zodat we in contact blijven,de lieverd bood aan om mij op te halen,maar dat weigerde ik moet ook in elke weersituatie rijden dus we lieten de mobiel aan.
Ik begon mijn reis en wilde alle straten met bomen vermijden en dat lukt wel aardig alleen de oprit naar de A4 dat kon niet ik hoorde de eerste takken op mijn dak vallen en dat melde ik even,Marco mijn lieverd zei rij maar gewoon verder dat is geen probleem een paar krassen of deuken.
Ik ben op de snelweg en daar voelde ik de auto echt bewegen links,rechts en de zweet brak mij uit dacht waarom liet ik mij niet halen,maar door het vertrouwde stemmetje door mijn mobiel wist ik dat het mij gaat lukken.
Auto’s reden mij voorbij ik durfde niet harder dan 80 te gaan,maar probeerde wel al het vrachtverkeer te vermijden en bleef niet te lang hangen achter hun of naast hun.Had met Marco afgesproken om gewoon op de snelweg te blijven en via de N11 te gaan door de zenuwen wil ik ook meer roken,maar door de angst durfde ik mijn handen van het stuur te halen dus ik reed verder zonder peuk.
Zag op een gegeven moment dat er meer vrachtwagens aan de kant gingen onder tunnels en viaducten en dacht alleen dat is goed dat ze dat doen voor hun veiligheid maar ook voor hun mede weggebruikers.
Aangekomen op de N11 was er een opstopping bij het stoplicht zag blauwe zwaailichten en wist gelijk dat daar iets gebeurd moest zijn een auto die linksaf wilde is op twee tegenliggers geknald en het zag er wel vreemd uit van die twee auto’s stonden op de linkerkant dus zal het met de storm te maken.
Niet omkijken maar opletten ik reed verder maar mijn vingers deden wel pijn het leek wel of ze verkrampt raakte even wat ontspannen Esther sprak ik mijzelf toe.
Na anderhalf uur heb ik mijn thuisfront bereikt en mijn schat kwam mij al begroetten en de flessen uit de achterbak halen,de deur stond open en alle bladeren waaide naar binnen ben zo blij dat ik thuis ben zeg
Nou ik heb mijn rit overleefd en weer een ervaring rijker,volgende keer niet zo stevig het stuur vasthouden maar ontspannen rijden was het advies van mijn man
Mrs. Brubeck
Bij ons was het al heftig, maar de beelden die ik van Nederland zag tartte elke verbeelding!
gewoonanneke
Ja wij gingen naar het ziekenhuis, achteraf hadden we gewoon niet moeten gaan. Bomen om platen die van bedrijven af waaiden maar ging goed. Heb dat ooit eens gehad met een dik pak sneeuw en sneeuwstorm en heel glad moest ik 45 km naar huis rijden. Zag het verschil niet meer tussen weg en weilanden. Onderweg veel auto’s die weggegleden waren…….. Niet echt prettig maar met 20 km naar huis gegaan niemand reed harder….. ook wel weer trots achteraf dat ik rustig was gebleven en het gehaald had zonder pech.