Eenzaam

Gedachtes dwarrelen door mijn hersenpan waar zou manlief nou zijn bestaat er een hiernamaals,kan hij mij nog horen,kan hij mij nog zien waar hij zich bevind. De dagen worden niet gevuld met mijn koosnaampje kleuter of het verwennen van mijn voeten het aanraken op mijn bolletje. Maar met leegte en stilte nou kies ik hier ook een beetje voor.

Ik heb toen manlief steeds zieker en zieker werd al hele plannen in mijn hoofd dan ga ik dit doen of hier wil ik graag mee beginnen maar nu ik alleen ben komt er soms dagen niks uit handen alleen maar boosheid, tranen en pijn heel veel pijn.

Soms wou ik dat even mij in zijn armen liggen om mij zachtjes in mijn oor te fluisteren:”kleuter wat ben ik toch trots op jou”.Dat zou mij zo goed doen om even zijn stem te horen zijn geur te ruiken.Manlief was echt een klankbord waar ik lekker tegen kon uitrazen als ik een moeilijk moment had en dan zei hij weer iets grappig waar ik vergat waarom ik het zo moeilijk mee had.

Positiviteit dat had manlief altijd,hij zag nergens beren op de weg en wist altijd iets te zeggen zodat die negativiteit een omslag maken daar was ik zo trots op hem kon je echt niet boos maken want zijn grens lag echt heel hoog.

Ik kan echt diep uit mijn hart zeggen dat ik het echt getroffen had met een man zoals Marco ik ben zo trots op hem die mij zoveel liefde en vreugde in mijn leven gaf en nu nog ben ik trots op hem ondanks hij niet meer in ons midden is maar nu ik deze blog schrijf voel ik zijn liefde en warmte in mijn hart en dan klaart mijn gezicht weer op schat jij zit heel diep mijn hartje en dat verruil ik nooit meer.

Schat straal,jij maar als sterretje hoog in de hemel dan zal ik als ik uit het raam zachtjes fluisteren hoeveel ik van jou hou😘😘😘😘😘vijf emoties voor de letters van jou naam. Zal mij altijd eenzaam voelen zonder jou,

Liefst Esther 😘