Gelegen op de Vlietland

geplaatst in: verhalen | 0

Dus ik stond voor het hek en dacht pak een kleine koeltas en wat drinken en beleg met crackers en ik rij naar de Vlietland dus dat was snel ingepakt en onderweg belde ik mijn Bessie om mij heel veel sterkte te wensen en toen ik liep hadden we opgehangen.

Het stuk lopen is geen probleem maar wie zie ik daar bekende,geen bekende wie zal het zeggen het gras was nog hier en daar nat maar met wat zigzaggen kwam ik op de plek aan stalde mijn kleed,mijn handdoek en deed alles uit,moeilijk dat wel maar ik was de enige vrouw en dacht verderop zit de baas van Bobby(een hondje dat met Sjaak speelde)

Had ook een boek mee voor als er van die engerds tegen aan gaan kletsen denk dan verdiep ik mij in mijn boek,het zonnetje brandde echt op mijn rug en natuurlijk zit op ons plekje dat is voor mij heel vertrouwd.

En toen kwam er een man hij stond met zijn fiets voor mij en vroeg;”vind het goed als ik hier ga liggen”,ik antwoordde hem;”het veld is zo groot je kan liggen waar je wil,voor ik er erg in had lag hij pal naast mij.Ik bleef in mijn boek lezen en hij praatte de hele tijd en ik irriteerde mij aan hem en dacht negeer hem gewoon en ineens zij hij;”ga je mee zwemmen”,ik keek hem aan en toen ineens sprong hij op en kleedde zich weer aan.

Pff die engerd is weg en ik las en rookte een peuk nam wat te drinken en ja,hoor en engerd nummer twee;”mag ik hier op de bank zitten”;vroeg,”moet jij weten waar jij zit”;antwoordde ik kortaf en de volgende vraag;”heeft die dolfijn op je rug iets te betekenen”,nee niks heb ik van mijn kids gehad”;nog met een kortaf antwoord,toen liep hij maar weg.

Maakte wat foto’s van een margriet, paardebloem en een kraai en deed het in mijn app voor waarnemingen en na bijna twee uur daar doorgebracht te hebben ben ik naar huis gegaan.

Onderweg zag ik Frans en Gemma nog dat is lang geleden hun gesproken te hebben dus mijn auto ergens geparkeerd en toen naar hun gelopen was weer even fijn met bekende te spreken was onderhand bijna weer twee uur verder maar zulke lieve mensen hij is elektricien van beroep en altijd heel behulpzaam hun gingen verder met hun wandeling en ik ging naar huis. Mijn kleding had ik vanmorgen buiten gehangen en nu kan ik ze binnen halen nog wat crackers gegeten en dan wat tv kijken en dan naar mijn bed toe,

Liefst Esther 😘

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *