Rouwen=Verwerken 4

Fase:Aanvaarding

Het erkennen dat Marco niet meer terugkomt dat weet ik nu na een jaar wel maar soms in een klein hoekje komen de emoties boven drijven en dat begint bij mij met zijn verjaardag die elk jaar terugkomt natuurlijk 19 januari dat is zo vreselijk want ik verraste hem altijd met iets kleins. Zijn sterfdag op 20 januari zo vlak na zijn verjaardag eerst vier je feest(was niet echt de laatste keer) dan het volgende moment neem je afscheid

En dan krijg je de uitvaart op 25 januari dan heb ik drie dagen van heel veel verdriet maar ook het gemis en als je daar dan door bent gekomen dan komen al die feestdagen die je alleen door gaat brengen dan komt er eenzaamheid om te hoek kijken en dat is zo vreselijk moeilijk om hier mee om te gaan. De eerste drie heb ik gehad en gelukkig had ik vakantie om alles weer even te relativeren voor mezelf.Want ik moet wel door gaan met mijn leven zonder Marco en ik praat/schrijf het hier zo makkelijk op maar in werkelijkheid bent verscheurd van binnen en slaap ik weer momenteel slecht.

Ik had mijn vakantie zo vol gepland dat ik zoveel over Marco kon praten dat het mij zo goed deed ondanks het niet allemaal bekende waren van ons maar praten over Marco doet mij zo goed.Ik ben zo dankbaar voor de vele luisterende oren om mij heen. Aanvaarden van dat Marco er niet meer is voelt bijna als vergeten dacht ik al die tijd maar dat is natuurlijk niet waar maar het feit dat je nu dat je leven verder moet zonder hem dat is aanvaarden maar hem vergeten doe ik niet want is en blijft altijd een deel uit mijn leven.

Laatst was ik aan het chatten met iemand en die zei je moet je verleden vergeten en door gaan met je leven en toen hij zei Marco is je verleden en niet meer het heden en ik dacht en als ik dat niet wil wie kan mij verplichten om Marco als mijn verleden te zien en alles wat wij samen ooit hebben gedaan zomaar even aan de kant gooien omdat jij dat vind. Praten zou mij niet goed doen en dan blijf ik steeds herinnerd aan met ik mis en dan zou ik hier kapot aan kunnen gaan. Ik heb even verteld volgens mij is het mijn leven en ik pak het aan hoe ik dat wil en niemand maar ook niemand gaat mij vertellen hoe ik dit moet doen begrepen persoon de bedweter.

Ik weet zeker dat ik met trots kan vertellen ik doe het goed zo en ben blij met hoe ik hiermee omga en voel mij ook heel gelukkig ondanks het gemis.Het probleem is nog wat dat wat bedrijven nog niet weten dat hij overleden is,maar heb weer even met de boekhouder gebeld om er wat meer tijd in te steken want ik wordt er soms wel heel erg moedeloos van dacht dat het na een jaar klaar was krijg soms nog telefoontjes van bedrijven die om hem vragen en iedere keer het uitleggen dat hij overleden is dat maakt mij echt gek wist nooit dat er zoveel bij kwam kijken.

Maar het aanvaarden heb ik wel gedaan maar ik wil mijn liefde voor wat ik voor Marco had niet loslaten maar betekent dat ik het nog niet aanvaard heb.Ik hou van de herinneringen die wij samen hebben en tuurlijk maak ik nu zelf herinneringen aan vooral met wat ik onderneem ik doe mijn aanvaarden op mijn eigen manier en dat voelt voor mij heel goed en dat is voor mij goed genoeg vind ik zelf.

Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier er is geen handeling ervoor maar ik denk zolang het goed aanvoelt dan is dat goed genoeg voor mij en dat ik Marco mis en nog van hem hou met heel mijn hart en dat is mijn manier om met mijn leven door te gaan.Mensen in rouw neem je tijd en doe het op je eigen manier dat is mijn advies,

Liefst Esther 😘