Gevlucht voor de pijn

De dagen dat ik uit ging waren een uitvlucht om het gemis en de verdriet niet te voelen. Gezellig ergens wat eten en drinken helpen mij niet om mijn leegte op te vullen. Ik moet mij overgeven aan mijn leegte de verdriet en gemis ondergaan maar hoe moet dat vertel het mij,geef mij een handleiding want ik weet het even niet.Help,ik verdrinkt aan alle eenzaamheid en boosheid.

Moet ik hulp inschakelen ik kan het niet alleen is daar iemand die mij het gevoel kan geven dat jij mijn gaf schat.Niemand !!! Wil geen pijn,wil geen hartzeer ik wil mijn oude leven terug met jou. Niemand kan mijn pijn dragen de tranen opvangen mijn hart weer lijmen waarom niet!!!

Vluchten doet mij denken aan ons wij samen tegen de hele wereld maar waar ben jij dan,waarom voel ik mij in de steek gelaten door jou.Ik weet moet doorgaan maar wil ik dat alleen doorgaan.Veiligheid en geborgenheid dat gaf jij mij in al die twaalf jaar,nu valt dat in één keer weg.

Kan mijn verdriet verstoppen en het gemis dat neemt met de dag toe hart barst uit elkaar.Wil je stem horen,je vingers door mijn haar voelen,mijn voetjes op je benen leggen,mijn hoofd tegen borstkas zodat ik je hart hoor kloppen in oren.

Mijn lezers zullen het misschien vervelend vinden heb je haar weer schrijft ze weer over haar man,nou weten we het wel je mist heb,je heb verdriet ervan.Maar ik stop mijn gemis en verdriet niet onder stoelen of banken ik leg het hier op mijn blog bloot.

Ja,ik mis hem met heel mijn hart en ziel dus ik schrijf hierover zo vaak ik dat wil ga mijn gevoel voor hem niet meer uit de weg ik huil mezelf in slaap,ik schreeuw,ik vloek.

Er over schrijven en praten doet mij heel goed en ik sluit deze blog af met het liedje die op Marco zijn uitvaart had uitgezocht,

Liefst Esther 😘