Als het zonnetje eenmaal schijn waren Marco en ik niet te beroerd om ons kleedje op de Vlietland uit te slaan en mocht het zo zijn dat er een windje stond dan bouwde we een windscherm.
Maar nu stond in de keuken om wat plastic te verzamelen waar Marco een tic van had al het plastic verzamelen en her en der te plaatsen en na elke kast,lade of tas doorlopen te hebben vind je toch nog een aantal plastic zakjes ergens liggen.
Zie ik twee eenden tegen de stenen rand aan liggen genietend van de zon en beschut voor de wind.
Ik loop de tuin om al mijn verzamelde plastic in een container te zetten zodat ik geen plastic kan zien wordt echt gek van zijn tic niet normaal in het begin van mijn opruimwoede kwam ik al zoveel tegen maar nu nog steeds.
Ik moet nog niet aan de garage denken wat ik daar nog ga vinden maar ik gooi nu om de twee weken niet een zak naar buiten maar wel drie en dat voor een één persoon huishouding.
Deze twee eenden doen mij echt aan ons denken schat ondanks het wel eens koud was blijven liggen en heel dicht tegen elkaar aankruipen met beide badlakens om ons heen,wat was dat een leuke en gezellige tijd hè schat jij en ik zoveel beleefd samen.
Vele dingen die ik tegenkom en zie brengen zulke mooie herinneringen aan ons samen we waren echt een eenheid. Ik mis je mijn schat.
Krijg steeds meer foto’s van ons samen opgestuurd van mensen foto’s die wij zelfs nooit hebben gezien……zo lief van iedereen bedankt voor degene die dat doen ik ben er erg blij mee,
Liefst Esther 😘
Geef een reactie