Volwassen kleuter

Je leven gaat als een trein voorbij……..

Als klein meisje van zes moest ik een broertje en zusje in de gaten houden
Bij oma of familie thuis moest je netjes zitten en niets zeggen als er niets aan
je vraagt wordt
Buiten spelen mag.maar niet zo vaak bellen……..en zeuren……
In de puberteit moet je,je als lief kind gedragen………
Hoe ouder je wordt moet je,je aanpassen aan de maatschappij……..
Als je moeder bent moet je een voorbeeld geven aan je kinderen……
Wie bepaald wanneer het kind zijn ophoudt……..???????

Voor mij toen ik zes jaar was………vond het niet leuk thuis kreeg soms klappen voor onzinnige dingen (in mijn ogen)
Had ik te veel gezeurd of aangebeld werd ik naar boven geroepen en kreeg een pets op me reet en mocht gelijk niet meer naar buiten…….
Of als ik een van de twee aan het huilen heb gemaakt………..(jij bent ouder dus dan doe niet zo ruw met ze)
We gingen vroeger naar de kerk en als ik mij omdraaide naar de deur om te kijken wie binnen kwam kreeg ik twee boze ogen op me gericht en een vinger met draai je om…..
Soms leek het wel of iedereen mij in de gaten hield want thuis werd ik op het matje geroepen en dan kreeg ik pak slaag omdat er zoveel mensen mij een waarschuwing hebben gegeven voor het zelfde……..wow heb ik in eens heleboel vaders en moeders in mijn leven…(het blijkt wel zo)
Soms als ik niet ging slapen zoals mij ouders het wilde dan kwam er een koffertje te voorschijn en er gingen een broek,truitje,onderbroek,hemdje en sokken in en dan werden ik in de auto meegenomen en dan reden we richting Amstelveen en daar zetten mijn ouders mij uit de auto en reden weg……..weet niet hoe lang ze weg bleven maar in mijn geheugen was het lang…….ik huilde en schreeuwde naar ze……probeerde er achteraan te rennen maar niks hielp……..na een tijdje haalde ze mij op en dan viel ik in slaap in de auto zo moe was ik van het huilen en schreeuwen……soms kwam het 1x voor in de maand het kon ook wel meer keer voorkomen……..
Ik had onderhand geleerd hoe ik mijn leven prettiger kan maken en dat was zo:

Ik had als kind een rol kussen(Goeling in de indische benaming)en daar sliep ik mee
als ik pak slaag had gehad dan ging ik jankend naar mijn bed of althans ik moest dan in mijn kamer nadenken waarom ik klappen gehad had……..en dan had ik mijn goeling in mijn armen en dan sprak ik ermee……Jij vind mij wel lief hé en jij weet dat ik niks verkeerd heb gedaan toch……..Of mijn goeling terug kon praten……maar het gaf mij wel een hele rust en dan viel ik in slaap tot die stoute ouders van mij,mij weer wekte….
Jaren heb ik met mijn goeling geheime gedeeld……….en vaak was mijn goeling mij moeder of vader die mij op handen droeg………..ik had gewoon lucht ouders die mij er door heen sleepte……..Ik was heel erg bang in het donker,en ook als ik alleen thuis moest blijven..
Weet niet hoe dat komt maar heb het soms nog……nu ik volwassen ben….

Toen ik moeder werd had ik ook steeds controle…..
Ik vond het leuk om met de kids te gaan skaten of lekker samen tikkertje of andere spelletje te spelen…….dan zag ik mijn vader op balkon staan en hij schudde met zijn hoofd en dan wist ik al genoeg……..
Angst voor mijn vader zat er goed in hoor…….als je iets deed wat hij afkeurde dan spraak hij niet tegen je……..en dat kon hij lang vol houden hoor……
Ik kreeg vaak te horen Esther wordt nu eens volwassen je bent een moeder van twee kinderen……en zo sluipt het erin…….volwassen zijn…….
Altijd maar op je tenen lopen en nooit je zelf zijn is vervelend hoor…..

Toen ik Marco leerde kennen wist ik niet wat hij van mij verwachtte dus ik was vaak humeurig en aan het schreeuwen als we een discussie hadden of aan het stappen met mijn voeten……..en dan draaide hij zich om en liet mij uitrazen……
Ik merkte na een jaar dat het bij hem niet werkte dus dan moet je een andere manier vinden om er uit te komen……en zo heb ik leren praten over alles……
financiële dingen,seksualiteit,kinderen en familie……en toen hebben we het over al vier de onderwerpen gehad en nu kan ik heerlijk mezelf zijn…….

Wat is het een verademing zeg……..als ik zin heb om lekker te huppelen of te rennen
of lekker gek doen………is er niemand die tegen mij zeg doe niet zo kinderachtig.en dat is wel prettig……….mag na jaren mezelf zijn en doen wat ik wil…….er valt zo’n last van mijn schouder af……..en heb sinds 2011 mijn lucht ouders vaarwel gezegd want ik heb een man die mij begrijpt……..en weet dat er soms een kleuter in me schuilt die er af en toe uitkomt……..