Altijd buiten

Als kind was ik altijd buiten en als het regende zaten we buiten op de bank onder balkons,mij kon je niet binnenhouden,was echt een kind die hield van op straat zijn.

Omdat ik nog een jonger broertje en zusje had verveelde we ons nooit,wel waren we elkaar wel eens zat maar dan had je altijd nog andere buurkinderen.

Met de jongens voetbalde,blikkie trap en met auto’s spelen,met de meiden deed ik vaak mee met hinkelen,elekstieken of stoepranden.

Er werkt een jongedame bij mij op de afdeling en een tijd terug hadden we heel toevallig samen pauze en ik vertelde over vroeger dat toen ik bij AH begon in 1986 dat was in de Jordaan op de Haarlemmerdijk en daar moet je echt in de gemeenschap geaccepteerd worden anders laten ze je links liggen.

Maar ik zei:”vele van jullie jeugd kunnen niet meer uit jullie hoofd rekenen”. Dat beaamde ze ook want alles kunnen we opzoeken op onze mobiel. Klopt dat is het gemak,maar communiceren kunnen jullie ook niet meer normaal met elkaar over en weer appen,wij moesten als we iemand aanspraken in hun gezicht kijken,ook dat beaamde de jongedame,alleen als mij moeder wat vraagt kijk ik haar aan.

Maar ik deze blog schreef was je ziet bijna geen kinderen op straat,mijn kids nam ik mee en dan gingen we skaten,voetballen, basketballen of verstoppertje spelen.

Iedere dag een frisse neus halen is goed voor de mens,de hele dag achter je mobiel naar een scherm kijken is ook zo slecht.

Maar ik was het liefst de hele dag buiten en dan hinkelde we de hele tijd,nou heb ik de hinkelbaan getekend die ik mij herinner de bovenste is eigenlijk de standaard die gebruiken ze nu nog(je kan hem compleet kopen zag ik €199,-),wij kregen krijt of een scherp steentje dan krabde je het aarde tussen de stenen vandaan.

Zo grappig je was al aan het werk voor je aan je spel kunt beginnen.

Hinkelen was in mijn jeugd heel erg in,met een platte steen of een klein takje gooide je op het nummer waar je was en dan hinkelend op één been het parcours af,behalve op het nummer waar je bent daar spring je overheen.

Als je alles gehaald had,dan stonden op het einde en dan begon je de nummers drie tot één te herhalen.

Het onderste hinkelspel was dat je je steen schoof per nummer maar als je te hard je steen raakte en hij kwam op een ander nummer of buiten de lijnen dan was je af.

We konden uren er mee bezig zijn en we hadden er zo’n lol mee dat was nog eens een tijd wat je met vrienden en vriendinnen doorbracht beter dan wat de jeugd nu doet appen en elkaar pesten online.

We pesten ook elkaar maar dan vocht je het uit en na een uur dan was je elkaars beste vriend weer, jammer dat je het niet meer in het straatbeeld ziet spelende kinderen.