Waarom kennen mijn hersens niet altijd samenwerken met mijn hart en andersom. Mijn hersens worden zo moe van al dat gespin en verdrietige gedachtes maar mijn hart wilt juist dat verdriet eruit gooien. Wat een strijd hebben die en mijn lichaam raakt helemaal uitgeput ervan.
Marco zei altijd:”luister naar je hart”.Dat probeer ik ook maar als ik dat dan doe dan raak ik heel erg emotioneel en dan begint mijn hersenpan te gillen:”door jou heb ik nu hoofdpijn omdat jij zo nodig emotioneel moet zijn”.Dan raak ik zo in de war maar het verstoppen wil ik mijn verdriet en soms heel soms mijn boosheid dan wil ik heel hard gillen van “Waarom is dit mij overkomen en waarom ben ik nog hier en jij in hiernamaals is dat wel zo eerlijk”.
Als ik dan in bed ligt vloeien soms de tranen over mijn wangen als ik weer eens een droom over jou heb die liefdevolle armen om mijn heen voel(soms voelt het wel echt aan)dan kruip ik dichter naar jou plek toe,maar dan voelt het zo koud die plek van jou,dan schrik ik wakker en begin als een gek mijn tranen te drogen en denk het voelde zo echt aan of het leek dat jij hier bij mij lag.
Mijn hersens willen jou dood snel vergeten maar de aderen en spieren in het menselijk lichaam blijft hij toch verbonden met mijn hart en die schreeuwt waarom mogen we beiden niet rouwen waarom moet ik dit alleen doen laten we samenwerken dan komt alles op zijn plek terecht bekijk het net als de armen van dit lichaam die werken toch ook samen met de benen want die dragen samen de romp.
Sorry mensen jullie zullen wel denken is Esther wel helemaal goed bij haar hoofd waarom moet ik mij schamen voor mijn tranen iedereen weet toch dat ik mijn grote liefde heb verloren hij leeft wel voort in mijn hart en herinneringen maar het accepteren dat hij er niet meer is blijft heel onwerkelijk kan nog steeds niet geloven. Zal het mij lukken om weer een vrolijk en gelukkige vrouw te zijn ben zo bang dat ik somber door het leven ga en tuurlijk zullen vele mij vertellen Marco wilde dat jij weer gelukkig wordt en verder gaat met je leven. Maar dat is zo moeilijk wij waren 24/7 bij elkaar en niet alleen samen in een ruimte maar ook in hart en gedachten hoe stop je zoiets van samen naar alleen………heb er iemand een tip voor mij……..,
Liefst Esther 😘
Geef een reactie