Het is voor mij best moeilijk om geen contact te hebben met mijn kinderen vaak denk ik waar is het verkeerd gegaan?
Ik weet waar het verkeerd is gegaan,maar sommige dingen dat kan je nooit met kleine kinderen bespreken en op latere leeftijd kan het ook verkeerd uitpakken. Maar het was waarschijnlijk beter geweest als ik zelf mijn gevoel met mijn kinderen kon delen, dan dat andere het onjuist gaan vertellen. Misschien begrijpt niemand waar ik het over heb, maar toen ik zwanger was van mijn dochter heb weleens aan abortus gedacht,weet dat het niet goed is maar ik had op dat moment geen stabiel leven en kon niet eens voor mezelf zorgen laat staan voor een klein hummeltje.
Ik zat in twee strijd met mijn hoofd en hart en ook met het geloof dat God mij dit kind heb gegeven dus met veel praten met mijn moeder heb ik het toch laten komen en zij(mijn moeder zou mij er mee helpen). Toen mijn dochter Zefanja ter wereld kwam was ik ontzettend blij ermee,maar dan komen de verantwoordelijkheid en dat was moeilijk ik had geen huis,net een vaste baan. Ik heb tot haar vijfde jaar bij mij ouders gewoond en met een vader die heel erg streng is ondanks ik zelf ouder was leed ik er heel erg onder,mijn moeder deed wat zij kon oppassen als ik werkte en als ik een keer uit wilde gaan,maar de discussie’s met mijn vader liepen soms zo hoog op dat ik vaak wegliep en er niet meer tegen kon.
Uiteindelijk kreeg ik een huis vlak bij mijn ouders en mijn moeder kwam vaak helpen met oppassen eten koken omdat ik fulltime werkte vaak ook nog de koopavond erbij. Zij begreep mij heel goed,zij had in het verleden hetzelfde meegemaakt met mijn oudste broer.
Ook mijn moeder was destijds alleenstaand en mijn broer verbleef in een pleeggezin , alleen in de vakantie en het weekend waren mijn moeder en broer samen,tot zij met mijn vader trouwde. En toen mijn dochter dertien was, kregen we een discussie,waarna zij haar spullen pakte en vertrok naar mijn zusje daar heeft zij een tijd gewoon en kwam pas terug op haar zestiende, terwijl wij nog steeds geen goede band hadden,zij had wel een goede band met mijn zusje en toen dacht ik gelukkig kan zij daar terecht met haar problemen, maar achteraf is dat nooit goed geweest, want de band werd steeds slechter en uiteindelijk had ik geen grip meer op haar.
Vanaf haar achttiende was het helemaal over heel af en toe contact maar meer niet en het was duidelijk dat ik meer een verre kennis voor haar was dan haar moeder. En ik weet kan de tijd niet terug draaien maar kan alleen zeggen ik hou van mijn kinderen en ook al is er geen contact mijn kinderen zitten voor altijd in mijn hart.
Met wat wel of niet in mijn leven heb gedaan,verdiend misschien geen schoonheidsprijs, maar mijn liefde voor mijn kinderen is oprecht en uit mijn hart,
Liefst Esther đŸ˜˜
Geef een reactie