Terugblik afgelopen jaar

Het proosten was er één met gevoelens dat heel moeilijk te beschrijven is.Mijn grote liefde en ik heffen het glas om twaalf uur niet met de woorden gelukkig nieuwjaar maar wel met de woorden dat het de ergste jaar van mijn leven wordt waar ik een plek moet vinden om alleen verder te gaan.Niet veel verder in de eerste maand neem ik afscheid van mijn grote liefde met untill we meet again.

Vrienden die mij opvangen daar ben ik heel blij mee maar je moet wel verder wat heb ik zelf allemaal ondernomen best veel maar het was niet te belastend het eerste was mij ingeschreven voor wat proeflessen in een sportschool waar ik nu nog iedere zaterdag naar toe het is heerlijk even de werkdruk daar ontlasten en lekker onder de mensen zijn ook al ken ik ze niet bij naam maar een lichtpuntje van herkenning is voor mij al een fijn gevoel.

Ben alleen ergens uiteten gegaan eigenlijk geregeld in het begin was het best moeilijk maar hoe vaker ik het deed hoe meer ik het gevoel kreeg dat het de normaalste zaak in de wereld was gewoon een restaurant cafetaria binnen stappen plaats nemen en bestellen wat ik wil eten of drinken en dan genieten vaak ging ik binnen bij een raam of op een terras zitten mensen bekijken en dan net als anders foto’s maken van wat ik at of dronk en dat gaat mij steeds beter af ik had zelfs twee keer gereserveerd omdat ik met mijn broer en schoonzus ging eten en een keer toen ik met mijn zoon ging eten het was best een stap omdat Marco dat allemaal deed maar ben trots op mezelf.

De grootste stap die ik maakte was lekker van de zomer op de Vlietland liggen was wel heel vreemd maar de mensen stuk voor stuk kwamen ze me warm onthalen en dat deed mij goed en de verhalen wat ik hoorde deden mij zo goed ik ga mij zomers daar heerlijk vermaken met diep in mijn hart wetend dat jij op ons plekje ligt en daar op mij wacht.

Daar was ik ook zeer trots op dat ik gezocht heb naar hulp om het verlies een plek te geven en zo had ik twaalf sessies met mijn rouwcoach Michiel en heb veel over mijzelf geleerd en nog leer ik mijzelf beter kennen door de tijd heen ben ik werkelijk gegroeid en wetend dat jij mij al op zo’n hoog level heb gebracht.

En dan de één na grootste stap is dat ik mij ingeschreven heb voor zwemmen en ik nu steeds meer leer om niet gehaast te zwemmen dit jaar begin ik een keer in het diepe bad Marco door jou heb ik mijn angst overwonnen maar ik wil nu leren om ook te kunnen zwemmen zonder jou en ik ga daar echt mijn diploma’s voor halen om aan een ieder te kunnen laten zien wat ik heb gepresteerd ook mede door jou heb ik dat gedaan.

En ik ben nu weer fulltime aan het werk en ben blij dat ik dit weer kan lekker bezig zijn het enige nadeel is heb niemand waar ik mijn dagelijkse beklag kan gaan doen maar wie weet niet ik ooit een luisterend oor die net als jou zo geduldig is maar dat is een zorg voor later wat ik nu wel doe ik mijn wekelijkse verslag doe op mijn blog want de tijden van toen ik het jou(Marco) vertelde is nog steeds hetzelfde of misschien erger geworden maar tja,ben blij dat ik werk.

Zoals Michiel in zijn boek schreef moet ik nog leren om het zelf te geloven dat ik meer kan dan ik denk en ik ben zelf heel trots hoe ik mij door het afgelopen jaar heb gesleept,

Liefst Esther😘