Onderweg naar huis dacht zal ik toch nog langs de Vlietland het weer was goed en ik voelde mij zo aangetrokken om daar dicht bij mij schat te willen zijn. Ik reed de parkeerplaats op en stond op de plek waar wij altijd parkeerde het voelde zo goed en fijn op een bekende plek te zijn waar wij samen zo veel hadden beleefd. Het gras op het textielstrand was zo drassig en dacht er niet over na dat mijn schoenen onder de modder kwamen te zitten ik wil en moest naar ons plekje toe.
Ik kwam bij de brug en in de verte zag ik Tanja het veld op rijden en dacht schat ben niet alleen aan de telefoon had ik mijn Bessie en aan de andere kant kwamen Tom en Marianne aan hun straalde dat mij zagen en ik straalde om hun te zien.
Schat,lieverd ik heb dit keer aanspraak en dat voelde nog fijner door de modder bereikte we alle vier de bank en gingen lekker zitten de zon op ons gezicht de wind in onze nekken aanspraak praten over mijn schat hun hadden veel te vertellen en ik had veel te zeggen Marco je voelde zo ver,maar ook weer heel dichtbij.
Tanja haar meidoorns staan er nog en ze heeft ook nog boom geplant waar ze met Pasen de takken versieren,ja daar deden we niet aan mee alleen een ontbijtje en later op de dag of avond gourmetten met z’n twee wat zal ik dat missen samen aan een gedekte tafel die ik speciaal voor ons deed.
We zaten gezellig op het bankje een man die ik niet kende maakte deze foto van ons en na een tijdje namen we afscheid en reed ik naar huis met zoveel herinneringen die we op haalde daar ik mis jou daar altijd de man met de juiste antwoorden en de juiste gezelligheid dit jaar zal de Vlietland anders worden met afwezigheid een plek waar ik alleen ga liggen een kleed zonder jou geur,jou humor en jou maaksels(asbak).
Ons plekje,ons huisje,onze kavel waren altijd jou woorden geweest ik hou van jou,
Liefst Esther 😘
Geef een reactie