Zwemmen

Als kind kreeg iedereen op school zwemles en ik ook……alleen heb ik als jong meisje iets verschrikkelijks meegemaakt en durfde ik nooit het water in tot aan mijn knieën en nu 44 jaar geleden toen ik Marco Zevenbergen leerde kennen mijn partner heb ik geleerd om te zwemmen………

Wij gaan nu al 5 jaar naar een recreatiegebied Vlietlanden en als het mooi weer is dan wil je je graag afkoelen in het water……..wij dus ook alleen ik stond aan de kant tot aan de knieën en Marco ging lekker kopie onder……..Steeds zei hij wel kom lekker verder in het water dan koel je wat af………
Ik kende hem niet lang en durfde niet te zeggen dat ik angst had……in de zomer als we daar waren had ik angst en bleef soms uit het water………in het zelfde jaar maar dan in de winter heb ik hem verteld dat ik als jong meisje ooit naar beneden ben getrokken en mijn leven als een flits voorbij zag gaan…….we spraken er veel over en hij wilde mij erbij helpen om er over heen te komen……

Het eerste zomer jaar dat we gingen  oefenen………..hij stond naast mij en ik ging in het ondiepe water liggen………en steeds een stukje verder als ik wilde en uit eindelijk was het op het einde van dat jaar dat ik inmiddels tot aan mijn heupen in het water stond…..Het was echt heel raar want iedereen die in het water stond hoorde hem zeggen nou schat dat heb je goed gedaan…….om zover te gaan in het water…..en ik wilde mezelf uitdagen en zei ik wil net als jij mijn hoofd natmaken……..en toen hield hij mijn hand vast en zakte we met onze billen in het water………toen ik naar boven ging sloeg al het water uit mijn gezicht……maar het was wel lekker hoor…….als je ook je hoofd koel kon houden.

Het tweede zomer jaar d wilde ik toch wel wat dieper ……..en zo ging ik tot aan mijn nek in het water zolang mijn hoofd boven water was en mijn voeten de grond nog raakte en Marco mijn vast had  was ik tevreden………en toen deed ik een paar keer met Marco kopie onder laten vallen op de billen….Toen zijn we met een vriend Edwardus en zijn dochter naar Frankrijk geweest en toen ben ik voor het eerst van een glijbaan afgegaan en is misschien raar maar voor mij een overwinning ….

voor mij was het een prestatie en een gelukkig gevoel…….ik zei wel eens kijk Marco
ik duik maar dan stak ik mijn hoofd in het water bij alles wat ik deed dacht ik dat ik kon verdrinken ook bij deze actie want Marco moest mij opvangen……Na deze vakantie heb ik meer plezier in het water en kon ik mij vrijer bewegen……

Het derde zomer jaar gingen we leren duiken……….en dat was ook een overwinning om dat langer met je hoofd onder water te gaan…….en ook ging ik stukjes zwemmen….ieder jaar kwamen dezelfde mensen en die stonden dan te kijken wat ik allemaal kon…..iedereen vond het zo knap van mij dat ik toch over mijn angst wilde komen….en toen ben ik een stukje gaan duiken……..onderwater en gelijk omhoog…..de angst zit er wel diep in……..Maar na een aantal keer oefenen is het mij toch gelukt……ook probeerde ik om te duiken en daarna door te zwemmen eerst lukte het mij niet maar na een aantal keren kon ik toch een paar slagen maken…….Ben zo trots op mezelf…..

Het vierde zomer jaar is dit jaar en dat heeft weer een grote overwinning opgeleverd.
Ik ben met een lieve vriend Ton van het ene strandje naar het andere strandje
gezwommen en dat was groter dan ik altijd het gedacht,maar omdat Ton bij mij was
voelde ik mij veilig eerst een heel stuk schoolslag en na een tijdje op mijn rug…..alleen moest Ton mij steeds naar de richting van het riet sturen omdat ik helemaal uit de richting ging……..Marco wist van niks en toen ik aan de andere kant van het veld kwam aanlopen zag ik die glimlach op zijn gezicht en wist hij dat ik iets gedaan heb wat ik ooit zou willen doen zwemmen naar het andere strandje……..ik ben zo trots erop……doordat er te veel riet groeit kan ik niet een foto maken van het stuk wat ik gezwommen heb maar een overwinning voor mezelf is wat ik wilde……