Vrijdag 23 juni moest ik naar mijn broer toe om belangrijke papieren op te halen en ben daar tevens blijven eten was voor ik daar aankwam eerst langs het Antonius ziekenhuis geweest omdat ik daar heel erg tegenop zag want mijn broer woont daar dichtbij en dat ziekenhuis is waar Marco zijn onderzoeken kreeg dus met lood in de schoenen reed ik er naar toe en daarom wilde ik het hoofdstuk ziekenhuis nog een keer gaan doen is toch iets wat ik wilde en moest afsluiten.
Ik parkeerde bij het winkelcentrum de Wall en bij die Mc Donald aten we in de parkeergarage altijd een cheeseburger ervoor of erna kon mijn auto alvast op de lader daar zetten.Ik liep met de roltrap naar beneden wat momenten vast gelegd.
Toen buiten om want het ziekenhuis is er tegenover het was wel warm die dag maar ik wilde het perse dus een foto van de Mc Donald hoort er ook bij.
De weg oversteken en daar stond ik ervoor er zoefde beelden door mijn gedachte lopen naar binnen naar route 99 zoeken en dan wachten tot we opgeroepen werden.
Het beeld waar we langs reden wat een verschrikkelijk tijd hebben we daar gehad de onderzoeken,het bloedprikken en de uitslagen onze wereld en mijn toekomst samen viel hier in duizenden stukken.
Met een brok in de keel kwam ik aan bij mijn broer het wordt de andere keer makkelijker om bij hun aan te keren maar gelukkig werd ik met open armen ontvangen door mijn broer,schoonzus en neefje het is toch je familie die ik nog als enige bezit.(niet dat de rest overleden is,heb daar geen contact mee).We zaten lekker te genieten van het mooie en warme weer in de tuin en mijn neefje heeft voor het avondeten gezorgd wat een schat bij 23 jaar die heb ik nog geholpen om op de wereld te komen.Weet het nog als van gisteren een heel klein hummeltje in mijn armen nu een grote sterke jongeman die zijn auto en motor rijbewijs heeft op zak,maar mijn avondeten wat ik voorgeschoteld kreeg.
Mijn broer moest op tijd naar bed voor zijn Dialyse dus ik zat nog even met mijn schoonzus en neefje en rond acht uur half negen stapte in mijn auto en reed naar huis. Shirley geappt dat ik veilig thuis was en stapte mijn bed in met alle gedachtes die mij bezig hielden om elf uur denk ik dat ik sliep weer het niet zeker maar slapen deed ik uiteindelijk wel.
Dank jullie wel voor deze fijne avond samen,
Liefst Esther 😘
Geef een reactie