Zoals ik in eerder blog vermeldde dat ik even langs mijn werk ben gegaan was mijn rit van 45 km de eerste drempel na het overlijden van mijn grote liefde. Kan wel zeggen dit deed ik even,maar dan zou ik er over liegen de weg tot aan het begin van Leimuiden ging vrij soepel maar de A4 dat was een overweging om rechtsomkeert te maken bij de afslag Hoofddorp maar iets gaf mij de kracht of het manlief was of mijn eigen vertrouwen in mijn twee collega’s die mij op zouden vangen.
Osdorp ken ik heel goed ben er geboren en opgegroeid maar drie maanden heeft wel een spoor van onrust gegeven de straat waar ik op reed en het ouderlijk huis wat er niet meer staat bracht mij in verwarring mijn gevoel in mijn hart en in mijn hoofd stonden lijnrecht tegenover elkaar wel verder gaan of omkeren.
Toen ik in de garage stond en uit de auto ging slopen er vele gedachtes door mijn heen verdriet,spijt en teleurstelling waarom vroeg ik mij af.Waarom heb ik dit wilde ik mezelf iets bewijzen of wilde ik dit echt. Nadat ik begreep dat het weerzien van mij leidinggevende even op zich liet wachten ben ik naar buiten gegaan om wat frisse lucht op te gaan snuiven,was ik oplucht mijn collega’s te zien ja en nee want dat bracht zoveel emotie met zich mee wist mij geen houding te geven het was zwaar en heel belastend merkte ik maar toch was het weer die kracht dat mij er door heen sleepte.
Even wat dingen gehaald wat ik nodig had en foto’s geschoten van dingen waar ik heel veel herinneringen aan had en sommige foto’s voor een nieuwe herinnering die ik nog niet had.
Wat is er veel veranderd en wat ligt er ook veel open wordt het mooier dan het al was ben benieuwd ik laat het wel weten maar het is niet zoals ik het ken uit mijn jeugd vele kunnen het ook wel beamen.
Liefst Esther 😘
Geef een reactie