Vanmorgen werd ik wakker lekker uitgeslapen wat mij normaal bijna niet lukt,maar vandaag negen stond ik pas naast mijn bed….Manlief lag nog lekker te slapen dus
ben zachtjes naar beneden gegaan.
Lekker een kop thee gezet en rustig verder ontwaken.
Ik zag wat oude folders nog liggen op de tafel en dacht die gooi ik even in de
papiercontainer en daar zag ik een jonge duif zitten,en dacht ach wat zielig zal
hem even wat brood geven.
Manlief was ondertussen ook ontwaakt uit een diepe slaap en kwam gezellig ook
beneden zitten een kop koffie om hem ook verder te laten ontwaken.
Maar na een paar minuten dacht ik even kijken naar het kleintje maar hij zat
er nog steeds dus ik dacht ga hem in een doosje doen en dan bel ik de dierenambulance om hem op te halen.
Ik wilde hem oppakken maar hij vloog weg ik er achteraan want ik dacht misschien
is hij de tuin uit maar nee hoor hij zat nu achter de auto.
Heb hem op gepakt en in een doosje gedaan en naar binnen gebracht,voor zijn eigen veiligheid in verband met zoveel katten bij ons in de buurt.
Toch de dierenambulance gebeld maar die zaten niet in de regio Bodegraven en moest
een ander nummer opzoeken in de regio Bodegraven en kwam toen uit bij de
Dierennoodhulp in Bodegraven.
Een vriendelijke mevrouw nam op en ik legde haar uit over de duif en ze zei ik
haal hem binnen een kwartiertje bij je op.
Maar omdat wij duiven hebben in de boom voor ons huis dacht ik eerst ik neem hem
mee naar boven misschien hoort hij zijn moeder en zij haar jong maar ik hoorde niets
dus ik dacht ik doe er goed aan om het toch aan die vriendelijke dame mee te geven.
En ja hoor binnen een kwartier was ze hier ze nam hem uit de doos en deed het in een
soort kooitje,maar wilde wel weten wat er mee ging gebeuren,nadat ze mij vertelde dat ze hem gingen voeden en na een tijdje in de buurt weer los gingen laten was ik er gerust op,dus het duifje ging met die lieve vrouw mee.
Ik maakte voor ons beide ontbijt tot ik ineens een roekoe hoorde en dacht zal dat die
ouders zijn van het kleintje.
Ik zei tegen Manlief er zijn twee duiven die in de boom en op onze loggia zitten te roepen
en misschien zijn hun zijn ouders,was even in de war en belde daarom mijn lieve vriendinnetje Tanja op die is echt een dierenvriendin,dus zij vertelde mij misschien moet
je die mensen weer bellen en vragen of ze het kleintje weer terug brengen.
Nadat ik had opgehangen wist ik het helemaal niet meer dus ben ik maar even mijn bed
in gedoken en heb lekker geslapen,maar toen ik wakker werd hoorde ik nog steeds het
geroep en overlegde met manlief wat ik moest doen.
Want ze zijn steeds aan het roepen op de oprit op de plek waar die kleine eerst zat en vanaf de lantaarnpaal en voor het hek mijn hart brak gewoon.
Dus ik heb toch de stoute schoenen aan getrokken en heb die mevrouw weer
gebeld en het hele verhaal verteld.
Binnen een kwartier was ze hier weer,we spraken nog even met elkaar en we
hebben voor een kleine donatie gegeven en daar was ze super blij mee.
De kleine zat op de plek waar ik hem vond…..via de camera kon ik alles volgen
en na een half uur hoorde ik harde roekoe en zag de ouders terug komen en
het enige was ik zag is dat hij de boom in vloog en hem heb ik niet meer gezien.
Kleintje hoop dat het je goed gaat en dat je mij misschien nog eens opzoekt….
Ik voelde mij van binnen nu wat beter dan de rest van de ochtend,ik zal het
wel goed hebben gedaan om moeder en kind samen gebracht te hebben.
Liefst 💋💋Esther💋💋
Geef een reactie