Ik moest op 10 februari naar het Antonius in Utrecht zijn op de Soestwetering 1 dat is in Utrecht ik dacht niet aan het ziekenhuis waar ik alle onderzoeken met Marco had gehad want de straatnaam kwam niet in mijn herinnering naar boven maar toen mij navigatie mij die richting opstuurde kreeg ik het toch wel erg benauwd en moest ik toch even die brok dat ontstond in mijn keel dubbel weg slikken(had ik maar wat drinken bij mij)want net als nu ik deze blog schrijf is mijn keel kurkdroog.
Ik liep door de garage naar binnen en dan komen de moment weer in mijn hoofd hoe dat verliep met Marco hij was helemaal bezweet niet omdat hij warm had maar van de angst omdat hij ook wel begreep dat er weer opnieuw bloed geprikt moest worden. Dat was zijn eerste keer in dit ziekenhuis onderzoek en bloedprikken. De tweede keer was een MRI scan met ook contrast en dat was beneden en daar begon mijn lichaam al het vocht ook weg te lopen dit was deze plek wel een andere kamer maar ik liep ook met angst door de hal want bij Marco hoorde we nog slechter nieuws en dan gaan mijn hersens overuren te maken het zal toch niet hè.
Toen ik mijn sieraden af moest doen en mijn broek uit moest trekken was mijn angst nu moet ik in een buis en ik heb niemand in de wachtkamer zitten die mij opvangt(tuurlijk kon iemand mee vragen) Maar toen ik er lag ging er van alles door mij heen de gedachte dat ik zag hoe Marco die angstig uit zijn ogen keek en wat duurde het lang zeg voor ik eruit mocht want het eerste kwartier was zonder contrast en het tweede kwartier met contrast en toen ik mij weer mocht aankleden had ik nog gevraagd wanneer ik krijg ik de uitslag te horen toen kreeg ik te horen de dokter belt U……..oké dus ik ging weg en met de gedachte ik wordt gebeld maar na tien dagen hoorde ik nog niks dus ik belde zelf maar en toen kreeg ik te horen dat ik meteen had moeten bellen en wie heeft het tegen mij moeten zeggen vroeg ik. De dokter moest dat gedaan hebben misschien had hij het wel gedaan maar toen ik het opgezocht had was ons gesprek op 24 oktober dus dat zou ik sowieso niet onthouden hebben maar uiteindelijk kreeg 26 februari de uitslag en die was goed alles in mijn oren zagen er ook uit en dat ik was happy met de uitslag kon wel een gat in de lucht springen over vijf jaar als ik nieuwe gehoorstellen moet krijgen dan zien wel weer dus kno arts tot over vijf jaaaaar,
Liefst Esther😘
Geef een reactie