Woensdagochtend toch maar even gebeld wanneer Marco zijn as in urn thuis gebracht wordt best raar dat een mens daar naar verlangd.Ik verheug mij er wel op dat mijn mannetje weer thuis bij mij komt weliswaar in een urn maar toch.
Met een dubbel gevoel zal ik dit beleven blij maar ook emotioneel vandaar dat ik alle geliefdes in mijn leven hiervan op de hoogte bracht via een app:”morgen komt Marco weer thuis in urn”.Ze reageerde allemaal heel fijn er op maar ik had ook gebak gehaald om zijn thuiskomst te vieren lijk misschien wel gek maar dat voelde voor mij goed aan.
Wim kwam binnen terwijl het buiten sneeuwde echt weer iets wat mij terugbrengt naar de dag van euthanasie toen het ook sneeuwde dat blijft zo in mijn hoofd hangen en nu ik het hier neerzet rollen er weer tranen over mijn wangen is het van geluk dat hij weer thuis is of maakt het mij heel verdrietig dat ik alleen ben.
Hij had twee tassen bij zich een leek wel een koeltas maar eerst het beeld bewonderen die heb ik allang niet gezien wat is het toch een plaatje en wat geeft het mij een geweldig gevoel mijn schat in ons uitgezochte beeld.
De tas wat ik dacht dat een koeltas was is waar het overige as in zit Wim zei;”Hij is wel zwaar voel maar”.inderdaad wist niet dat het zo zwaar zou zijn.
Nam na een uur afscheid en bedankte Wim voor de goede zorgen die hij mij gaf en hij bedankte mij voor het vertrouwen in hun en ik moet zeggen Wim is zijn woorden nagekomen wat hij Marco heeft beloofd en nu ga ik mijn gebakje eten om mijn grote liefde zijn thuiskomst te vieren.
Nu zijn Marco en ik weer samen in ons huisje dan moet ik wel de plek wat ik in ogen had wel klaar maken zodat mijn schat staat waar ik hem wilde.Hou van jou mijn schat je zit niet alleen in de urn,maar ook diep in mijn hart en straks als het beter weer wordt dan lig je op de plek waar wij beide ons het fijnst voelde ons strandje,
Liefst Esther 😘
Geef een reactie