Vrijdagochtend hadden we veel werk moeten verzetten het was voor de moslims het offerfeest en je kon het goed merken mijn broodbakken had ik aardig vol maar binnen no time waren mijn croissants en pistolets echt op. Het was echt moeilijk om het snel aan te vullen,daarom had ik om hulp gevraagd en zo blij dat een collega van de houdbaar geholpen had anders had ik zoveel teleurgestelde klanten gehad en dat wilde echt voorkomen.
Deze foto was van een donderdag toen er een duif de winkel in vloog en zich lekker kon vol proppen aan alle kruimels die hij maar vond nou zal je denken hoe komt er een duif in jullie zaak nou gewoon door de voordeur of uit de garage net als gewone klanten bij ons alleen deze duif liet zich niet echt weg jagen en tippelde bijna elk pad af.
Maar terugkomend op mijn vrijdag was echt kapot en dacht alleen Vlietland lekker liggen en een klein dutje doen maar om op de parkeerplaats te komen werd elke automobilist te kennen gegeven druk Uw kunt beter terug gaan maar de andere bestuurders dacht net als ik wij gaan lekker naar het strand dus wij negeren jullie.
Om een plek te kunnen bemachtigen moest je echt zoveel rondjes rijden gelukkig had mijn man een plek genomen waar hij een stuk op het gras kon gaan staan en ik nog achter zijn auto kon neerzetten dus ik stond stil achter zijn wagen en belde hem op om aan te geven ik ben er.
Na tien minuten kwam mijn man er aan gelopen met een andere man en toen zei Marco deze meneer gaat weg je kan op zijn plek gaan staan meteen de auto in om te rijden en toen had ik toch een eigen plek samen door de hitte terug gelopen.
Op het veld aangekomen meteen uit de kleren en het meer in gedoken heerlijk om zo af te koelen na een uurtje werd ik aardig druk op ons stukje vrienden die aanschoven en ik die mijn hoofd op mijn kussentje leg en in een diepe slaap viel. Meestal slaap ik een uurtje en dan ben ik weer zo fit als een hoentje nadat ik nog een duik heb genomen om echt goed wakker te worden.
Ons gasstelletje is echt een uitkomst met zulke dagen we hadden knakworsten en bolletjes mee en een vriendin had ook knakworsten en bolletjes mee dus we gingen allemaal aan een broodje met knakworsten lekker gegeten.
Rond een uurtje of half acht kwamen er nog een bevriend stel met de boot en de andere vertrokken op een gegeven moment ging de zon onder maar het weer was nog zo heerlijk aangenaam. Toch komen er nog best wat mensen op de veld,zo komt er altijd een vrouw die gaat zwemmen en daarna eet zij haar maaltijd op en vertrek weer,een man die komt duikt in het water en vertrek ook weer. Onderhand ken je aardig wat mensen op zo’n veld waar je een babbeltje mee maakt op het veld,in het water of in het passeren van ons kleed.
Maar nu kwam er een man aangefietst zet zijn fiets tegen de boom en gaat in het stuk waar hij daarvoor gelegen heb naar iets zoeken J vraagt aan hem:”wat zoekt u”. De man antwoordde:”een klein aapje die ik verloren heb”. Wij keken eigenlijk heel vreemd op en dachten wat een rare vent maar aan J konden we merken dat het echt serieus was dus allemaal mee helpen zoeken en tja gevonden.
Dit is het aapje dat voor hem van heel veel waarde was hij had hem 50 jaar geleden van zijn vader gehad en die was er niet meer deze man was ons dankbaar dat we hem geholpen hebben met het zoeken. Zo zijn we ook wel weer hulp bieden als het nodig is.
Maar het wordt al aardig donker en nog heel gezellig maar aan alle gezelligheid komt ook een eind rond half twaalf namen we afscheid van J en N hun gaan met de boot en wij wandelen met zaklamp naar de auto.
Geef een reactie